Από συνέντευξη του Toyo Ito.

<<Γεννήθηκα στη Σεούλ της Κορέας επειδή ο πατέρας μου εργαζόταν εκεί. Όταν έγινα δύο χρονών ήρθα στην Ιαπωνία, στο Nagano στην επαρχία της Suma. Το σπίτι μου όταν ήμουνα μικρός ήταν κοντά στη λίμνη και περνούσα από εκεί καθημερινά. Από τότε και ειδικά τώρα πρόσφατα το θέμα της αρχιτεκτονικής μου είναι το νερό, σχετίζεται με αυτό. Έχει κάποια σχέση με τη λίμνη.>>

Ο Πύργος των Ανέμων

Ο Πύργος των Ανέμων βρίσκεται σε ένα αστικό κέντρο, σε μια τυπική Ιαπωνική μεγαλούπολη. Την Yokohama.

Παρόλο που σχεδιάστηκε εδώ και πάνω από 20 χρόνια, παραμένει μια καθαρά καινοτομική αρχιτεκτονική μορφή, όπου η χρήση της τεχνολογίας αποκαλύπτει την σύγχρονη τάση της αρχιτεκτονικής του 21ου αιώνα.

Το 1987 κέρδισε το βραβείο «Edwin Guth Memorial Award of Excellence» από την America's Illumination Engineering Society.

Το έργο δεν είναι μια νέα κατασκευή, αλλά πρόκειται για ανακατασκευή ενός υπάρχοντος μπετονένιου πύργου που είχε κτιστεί τη δεκαετία του ’60 και χρησίμευε ως δεξαμενή νερού για το σύστημα κλιματισμού του εμπορικού κέντρου που βρισκόταν ακριβώς από κάτω.

Η πρόταση του Toyo Ito ήταν να μετατρέψει αυτή την ανώνυμη κατασκευή σε ένα ισχυρό αστικό τοπόσημο, χρησιμοποιώντας το φως σαν βασικό δομικό στοιχείο.

Πρόκειται για έναν ελλειπτικό κύλινδρο από διάτρητο αλουμίνιο ύψους περίπου 21 μέτρων, που τοποθετήθηκε στην πλατεία της αφετηρίας των λεωφορείων στο σταθμό της Yokohama. Η κατασκευή καλύπτεται από μια σειρά ανακλαστικών ελασμάτων. Ο φωτισμός τοποθετείται στο κενό μεταξύ των πανέλων αλουμίνιου και την επιφάνεια του Πύργου. Οι εικόνες που δημιουργούνται διαγράφουν την ποικιλία των μοτίβων και το βαθμό της διαπερατότητας που επιτυγχάνεται από ένα συνδυασμό περισσότερων από 1000 λαμπτήρων, 12 δαχτυλιδιών από νέον και 30 προβολέων, οι οποίοι είναι τοποθετημένοι στο έδαφος και κοιτούν προς τα πάνω, στο εσωτερικό του πύργου. Το σύστημα του φωτισμού ρυθμίζουν δύο υπολογιστές οι οποίοι ορίζουν την ένταση και την κατεύθυνση ποικίλων φωτιστικών πηγών ανάλογα με το φυσικό φωτισμό, τις καιρικές συνθήκες, την ταχύτητα του ανέμου και τον εξωτερικό θόρυβο. Το αποτέλεσμα είναι αληθινά μοναδικό, καθώς τα ανακλαστικά στοιχεία είναι ορατά πέρα από τον όγκο του πύργου με το μονολιθικό του σχήμα. Ο Πύργος είναι θεαματικός τη νύχτα, όταν τα φώτα και τα δαχτυλίδια από νέον τον καθιστούν αρχιτεκτονική φωτός.

Η πρόθεση του Toyo Ito ήταν πάνω απ’ όλα να κρατήσει ζωντανή τη σχέση του κτιρίου με την πόλη, έτσι ώστε το κτίριο να μην «σβήνει», και να συνεχίζει να αντιδρά με το περιβάλλον, ακόμα και στην απουσία του φυσικού φωτός. Ήταν μια καινοτομική ιδέα για την εποχή, σε σχέση με την νέα τάση να αντιμετωπίζεται το φως όχι σαν ένα μερικώς λειτουργικό στοιχείο, αλλά σαν ένα ζωτικό μέρος της αρχιτεκτονικής και του design, ένα εκφραστικό στοιχείο με μεγάλες δυνατότητες.Όταν νυχτώνει, η επιφάνειά του πύργου χάνει πλέον τη μορφή της. Αυτό που φαίνεται είναι ένα δίκτυο που παγιδεύει την αίσθηση της κάθε κίνησης, φιλτράρει όλες τις πληροφορίες που δίνει το περιβάλλον, και τα συνδυάζει έτσι ώστε να παράγει την ύφανση, η οποία είναι και η πραγματικότητα του τόπου.


Ο προσανατολισμός και η ταχύτητα του ανέμου όπως και η ένταση του θορύβου που δημιουργεί το κυκλοφοριακό στους γύρω δρόμους, μετατρέπονται σε «ηλεκτρικές παρορμήσεις» για να δημιουργήσουν μια εφήμερη αρχιτεκτονική του φωτός (“architecture of light”). Ο Πύργος είναι ο καθρέπτης των περιστάσεων και έτσι δεν είναι κάτι το απόλυτα υλικό. Δεν είναι ποτέ ο ίδιος, κάτι που τον χαρακτηρίζει ως εφήμερο, που αλλάζει στην ουσία.

Ο Ito δημιούργησε ένα έργο τέχνης / αρχιτεκτονικής της απλότητας που απεικονίζει την πολυπλοκότητα και τη φύση της πόλης και των κατοίκων της. Η επιρροή του είναι η μουσική του περιβάλλοντος σε συνδυασμό με την αντίδραση του ανθρώπου σε αυτήν.